Przygotuj się na wskoczenie w mroczną ciemność dalekiej przyszłości! Tom, który trzymasz w swoich rękach, to brama do rozległej i apokaliptycznej galaktyki, w której Ludzkość walczy o przetrwanie przeciwko niezliczonym wrogom. Przejmij dowództwo nad walczącymi armiami i prowadź je do chwały zwycięstwa lub miażdżącej porażki na spektakularnych polach bitewnych.

W ostatnich latach 41. tysiąclecia ludzkość staje w obliczu konfliktu niepodobnego do żadnego innego. W całym rozległym i podzielonym Imperium Ludzkości, w każdym układzie gwiezdnym i na każdym froncie płonie ogień wojny. Heretyccy przywódcy wojenni odwołują się do rosnącej potęgi Mrocznych Bogów Chaosu, powstają jako czempioni zła, by utopić światy w falach krwi i ognia. Żarłoczni obcy tyrani przewodzą szalejącym hordom bestialskich łowców, by zburzyć bastiony Ludzkości. Galaktyka drży w uścisku rzeczywistości – rozrywających burz, które grożą rozerwaniem samej przestrzeni, a z każdym mijającym dniem ciemność między gwiazdami staje się coraz szersza i głębsza.

Przeciwko tym koszmarnym zagrożeniom stoją armie Imperium – elitarne Space Marines, fanatyczne Siostry Bojowe oraz niezliczeni inni potężni wojownicy. Oddadzą oni swoje życie za wszechpotężnego Boga-Imperatora, który zasiada na Złotym Tronie na „Terra”, ale czy ich poświęcenie będzie wystarczające?
To właśnie w takim świecie rozgrywa się hobby Warhammer 40,000.
Zamiast tylko obserwować, jak rozgrywa się rzeź, możesz wybrać swoją frakcję i sam poprowadzić ją do walki. Będziesz walczyć za starożytne i bezwzględne Imperium Człowieka, szaleńczych czcicieli demonów Chaosu, a może jednego z wielu zabójczych obcych ras, które dążą do budowy swoich własnych imperiów wśród gwiazd?

Niezależnie od tego, co wybierzesz, bogate tło i bogate tło i niesamowita gama wysoce szczegółowych miniatur Citadel służą jako niekończące się źródło inspiracji do kolekcjonowania, budowania, malowania i grania. Hobby Warhammera 40 000 składa się z wielu ekscytujących elementów i nie ma dobrej czy złej drogi, aby się w nie zaangażować. Nie ma dobrego czy złego sposobu na zaangażowanie się w nie. Możesz zagłębić się w każdą z części, która Cię interesuje i połączyć je w swoje własne, całkowicie osobiste doświadczenie.

Być może dla Ciebie atrakcyjność leży w gromadzeniu potężnej armii gier stołowych i graniu w gry wojenne przeciwko swoim znajomym, w domu, w klubie gier lub nawet w ekscytujących turniejach konkurencyjnych.
A może to pomysł pomalowania kolekcji miniatur Citadel na w najwyższym możliwym standardzie jest tym, co naprawdę rozpala Twoją wyobraźnię. A może dla ciebie Warhammer 40,000 będzie podróżą fabularną, w której wymyślisz narrację, tło i imiona twoich wojowników z tabletu.
Poznaj imiona swoich wojowników i obserwuj, jak twoja armia Krucjaty rośnie i zmienia się tydzień po tygodniu, gdy toczysz kampanię opartą na historii ze swoją grupą graczy. Prawda jest taka, że twoje doświadczenie z Warhammerem 40,000 może być tym wszystkim, lub może być czymś całkowicie wymyślonym przez Ciebie. Niezależnie od tego, w jaki sposób zdecydujesz się zaangażować, przekonasz się, że jest to hobby wypełnione że jest to hobby wypełnione zabawą, ekscytacją i satysfakcją z tworzenia kolekcji miniatur, z której można być dumnym przez wiele lat. Więc zaintonuj litanie o uzbrojeniu, błagaj o błogosławieństwo bogów galaktyki, którym zdecydujesz się służyć, i przygotuj się do szturmu na miasto. I przygotuj się do szturmu na pola bitewne 41. tysiąclecia…

Kolekcjonowanie

ZACIĄGNĄĆ SIĘ DO IMPERIALNEJ ARMII

Dla wielu kolekcjonerów celem końcowym ich wysiłków jest zebranie armii do gry, która może być użyta do rozegrania ekscytujących bitew na stole bitwy na stole przeciwko innym kolekcjonerom. Dobra wiadomość jest taka, że jeśli to brzmi jak coś dla Ciebie, to istnieje wiele sposobów, aby podejść do tego celu na swój własny sposób i w swoim własnym tempie.

Na początek, nie ma ustalonej wielkości armii, którą będziesz chciał zebrać. Od momentu, gdy skończysz sklejać swój pierwszy oddział wojowników, groźnego dowódcę lub przerażający czołg bojowy, masz już początki armii.  Możesz wtedy przenieść ją prosto na stół do gry i zacząć się bawić! Oczywiście, gdy masz już kilka oddziałów, które możesz zabrać na pole bitwy, będziesz potrzebował potężnych wodzów i psychicznych adeptów, którzy staną na ich czele, ciężkiej zbroi, która ich wesprze i szybkich jak błyskawica samolotów, które będą ich eskortować z góry.

Zanim się obejrzysz, ten pierwszy model lub zestaw figurek rozrośnie się w rosnącą armię, gotową do udziału w szturmach, stanowczych obronach, przebiegłych atakach z flanki i dzielnych, ostatnich walkach na stole.

W części tej książki poświęconej zasadom znajdziesz szereg szablonów do kolekcjonowania i gry, znanych jako Oddziały, które mogą stanowić doskonały wzór dla twojej kolekcji miniatur. Każdy z nich reprezentuje inny rodzaj kontyngentu wojskowego, od małych patroli idealnych dla początkujących armii, przez zrównoważone siły uderzeniowe gotowe do podjęcia walki z każdym przybyszem, po zmasowane pancerne jednostki, szybko poruszające się formacje zwiadowcze, skupiska tytanicznych machin wojennych i wiele innych. Jeśli któreś z nich pobudzają twoją wyobraźnię i brzmią jak rodzaj armii, którą chciałbyś grać, to są one świetnym źródłem inspiracji, od czego zacząć.

Jeśli szukasz bardziej potężnej hordy, to być może znajdziesz się wśród kolekcjonerów barbarzyńskich Orków, którzy łączą prowizoryczną technologię, szalone bronie i ogromną liczebność z dziką miłością do bitwy. Albo może pochłoną cię żarłoczne roje Tyranidów, które zalewają krajobrazy 41. tysiąclecia żywą falą chitynowych ostrzy i zgrzytających kłów, pożerając wszystko na swojej drodze. Może cię przyciągną olbrzymie maszyny wojenne Domów Rycerskich, czy to szlachetni lojaliści, czy potworni zdrajcy? Albo może zwarte szeregi i dudniące czołgi Astra Militarum, cudowna wiara i zaciekły bliski zasięg Adepta Sororitas, technologiczne cuda Imperium T’au lub nieśmiertelne androidy legiony Nekronów przykują twój wzrok? Lista jest długa i później w tej książce będziesz mógł zagłębić się we wszystkie kolekcjonerskie frakcje Warhammera 40 000 bardziej szczegółowo. Na razie wystarczy powiedzieć, że niezależnie od tego, jakiego rodzaju kolekcjonowania, malowania i gry wolisz, albo jaką rasę lub armię uważasz za najbardziej ekscytującą, to hobby umożliwia ci stworzenie kolekcji, którą będziesz dumny.

Budowanie światów

Nie ważne czy kolekcjonujesz do gry czy do wystawiania, kolejnym ekscytującym elementem hobby Warhammera 40 000 jest tworzenie pól bitew, na których rozgrywają się epickie konflikty 41. tysiąclecia. W minimalnym zakresie, jest całkiem możliwe, aby grać swoje gry na gołym stole lub nawet na dywanie w salonie.

Istnieje duma i długa tradycja wśród początkujących kolekcjonerów gry w takich właśnie warunkach – rzadki jest doświadczony gracz, który nie potrafi opowiedzieć historii o graniu swoimi pierwszymi garstkami figurek na polu bitwy z pagórkami z książek i kominami z rolek papieru toaletowego. Jednak gama figurek Games Workshop obejmuje ogromną różnorodność scenerii bitewnej, której możesz użyć do stworzenia ekscytujących środowisk i grać na nich. Od kompleksów rafineryjnych i skręconych obcych dżungli po zrujnowane miasta, pokryte kraterami warsztaty i ziemię niczyją, złom-metalowe warsztaty i wiele innych dziwnych środowisk, te zestawy pozwalają ci stworzyć niesamowite krajobrazy dla twojego stołu do gry, niezależnie od tego, jak duże lub małe jest to miejsce. Zestaw Battlezones zapewnia ci środki do szybkiego i łatwego zbudowania całego pola bitwy pełnego scenerii, każda zaprojektowana tak, aby wywołać określony typ krajobrazu, który można znaleźć w wielu miejscach w Imperium i poza nim. Wraz z sugestywnym tłem i wszechstronnym wsparciem zasad, te pudełka naprawdę ożywiają 41. tysiąclecie na twoim stole.

Podsumowując, kolekcjonowanie figurek Warhammer 40,000 może być tym, co dla ciebie ma znaczenie; czy to składanie kilku figurek czy też zbieranie ogromnych armii i wielu pól bitewnych, na których będą walczyć, nie ma złego sposobu na kolekcjonowanie.

Podsumowując, kolekcjonowanie figurek Warhammer 40,000 może być tym, co dla ciebie ma znaczenie; czy to składanie kilku figurek czy też zbieranie ogromnych armii i wielu pól bitewnych, na których będą walczyć, nie ma złego sposobu na kolekcjonowanie.

Składanie i malowanie

Miniaturowe modele Citadel występują w postaci wieloczłonowych zestawów modeli, przeznaczonych do złożenia i pomalowania, aby uzyskać gotowy efekt, na którym możesz zasłużenie się pochwalić. Podczas swojej kolekcjonerskiej podróży będziesz budować i malować szeroką gamę ekscytujących figurek Warhammer 40,000, od prostych modeli piechoty po olbrzymie i skomplikowane maszyny wojenne.

System Citadel Colour działa etapami i oferuje wybór między klasyczną metodą malowania a metodą Contrast, która szybko przygotowuje armię do bitwy. W obu przypadkach zaczyna się od podkładu z farby w sprayu Citadel. Malarze stosujący metodę klasyczną nakładają następnie warstwy bazowe i washes, podczas gdy jedna warstwa farby Contrast osiąga podobny efekt – pozostawia model z wybranymi głównymi kolorami i cieniowaniem zastosowanym do jego zagłębień.

JAK MALOWAĆ MODELE

Aby rozpocząć malowanie swoich miniatur Citadel, będziesz potrzebował farb, jednego lub dwóch pędzli Citadel, wody do mycia pędzli (farby Citadel to akryle na bazie wody, więc nie potrzebujesz niebezpiecznych chemikaliów ani środków czyszczących) oraz miejsca do malowania. Oprócz tego, wszystko zależy od indywidualnych preferencji i poziomu malowania, który chcesz osiągnąć. Wiele osób lubi kupować matę do malowania Citadel oraz stojaki na farby, aby uniknąć rozlania farby i zorganizować kolory, których potrzebują.

Są też uchwyty do malowania, które trzymają twoje modele pewnie, podczas gdy je malujesz, stojaki na farby, aby przechowywać twoją rosnącą gamę kolorów, zestawy do podstawek, które pomogą ci zamienić to, na czym stoją twoje modele, w malownicze krajobrazy… i tak dalej. Możesz pracować tak daleko i tak szybko, jak chcesz. Prosta prawda jest taka, że nie ma jednego sposobu na pomalowanie twoich modeli. Niektórzy lubią malować sami, albo w spokojnej ciszy, albo podczas oglądania filmu lub słuchania muzyki. Inni wolą społeczne doświadczenie malowania, odkrywając, że spotykanie się i malowanie z przyjaciółmi i innymi hobbystami daje im dodatkowy bodziec do skończenia swoich projektów. To całkowicie osobisty wybór i tak długo, jak się dobrze bawisz, robisz to dobrze.

Rozgrywa

Nawet najmniejsza gra w Warhammer 40,000 przypomina wybuchowy film akcji rozgrywający się na twoim stole. Gry odbywają się między wcześniej wybranymi armiami, gracze na zmianę wykonują ruchy, strzelają, walczą, wykorzystują moc psychiczną i stosują sprytne taktyki, rzucają kośćmi i konsultują swoje podręczniki z zasadami oraz kodeksy, aby określić sukces lub porażkę. Większość gier opiera się na jakiejś formie historii lub misji, które dostarczają warunków zwycięstwa, ponieważ w końcu może być tylko jeden zwycięzca!

Warhammer 40,000 bez wątpienia jest jedną z najlepszych gier wojennych planszowych na świecie. Obecnie w dziewiątej edycji, zarówno sama gra, jak i mroczna galaktyka przyszłości, w której się odbywa, cieszą się ponad trzydziestoletnim rozwojem, któremu towarzyszyła legion pomysłowych i pasjonujących pisarzy, projektantów i artystów. Mimo to, gra pozostaje szybka i płynna, łatwa do nauki, ale z głębią, którą można opanować przez całe życie.

Ale jak właściwie wygląda gra w Warhammer 40,000? Co się dzieje? Jak się walczy i jak wygrywa (lub przegrywa)? W najprostszym przypadku, gra polega na tym, że dwóch graczy przynosi swoje zbiory miniatur Citadel, ustawia je na wybranym polu bitwy, a następnie gra w szeregu tzw. tur – w których jeden gracz, a następnie drugi, ma możliwość przesuwania, strzelania, walki i wielu innych rzeczy ze swoimi modelami – aż do zwycięstwa jednego z graczy. Poza tym ramami, gry w Warhammer 40,000 mogą przyjąć różne kształty.

Po pierwsze, nie ma ustalonej wielkości gry. Niektóre bitwy to niewielkie potyczki, w których po każdej stronie bierze udział zaledwie kilka miniatur i wymagają mniej niż godziny, aby zagrać od początku do końca. Niektóre są większe, to rodzaj gier, które wymagają kilku godzin, może popołudnia lub wieczoru; w nich formacje piechoty, czołgi, samoloty, mistrzowie, potwory i inne dziwne istoty stają do walki ze sobą w bitwie na śmierć i życie. Oczywiście nie ma górnego limitu wielkości gry poza przestrzenią, jaką masz i rozmiarem Twoich kolekcji. Niektórzy ludzie cieszą się grą w Warhammer 40,000 o tak dużych rozmiarach, że wymagają one dni, aby je ukończyć; takie konflikty powodują, że pola bitwy 41. tysiąclecia trzęsą się w posadach pod naporem setek i setek wojowników, maszyn wojennych i przerażających bestii.

Niezależnie od tego, jaką armię wybrałeś do zebrania, aby grać z nią w gry, musisz ją zebrać. Zasady w późniejszej części tej książki wyjaśniają, jak to robisz, i omawiają rodzaje misji i scenariusze, w których Twoje armie na stole mogą stoczyć walkę przeciwko sobie.

OTWARTA GRA

Otwarta gra ma na celu zapewnienie graczom Warhammer 40,000 pełnej swobody w działaniu z ich miniaturami na stole. Usunięcie znacznej części ram, które kierują grą narracyjną i meczową, pozwala graczom na skok prosto do akcji i rozegranie dowolnej gry, która wpadnie im do głowy.
Gry w stylu otwartej gry są zabawne, swobodne i całkowicie spersonalizowane, pozwalając kolekcjonerom Warhammera 40,000 umieścić swoje miniatury na stole z minimalnym przygotowaniem. W centrum otwartej gry leżą tylko główne zasady gry Warhammer 40,000, bez dodatkowych scenariuszy, misji, warunków zwycięstwa lub mechanik. Gracze sami ustalają te elementy w całkowicie „home brew” stylu i powinni czuć się swobodnie próbując wszystkiego, na co mają ochotę.

To może być tak proste jak ustawienie pola bitwy przez dwóch graczy, każdy przynosząc swoją całą kolekcję konkretnej armii, a następnie po prostu rozegranie gry Warhammer 40,000, aż jedna ze stron zostanie całkowicie zniszczona. Mogą zdecydować, że jeden gracz będzie ciągle przywoływał swoje jednostki na stół gry po ich eliminacji, podczas gdy drugi gracz będzie próbował przetrwać fale atakujących przez wiele tur gry. Poprzez wymianę ról i sprawdzenie, czy drugi gracz może przetrwać dłużej, uzyskujemy szybki i prosty warunek zwycięstwa dla tego rodzaju gry atakującej.
Oczywiście, to tylko wierzchołek góry lodowej. Jeden gracz może przynieść na stół gry superciężką maszynę wojenną (lub nawet więcej niż jedną) i spróbować się uwolnić, gdy wielu przeciwników będzie go polować. Gracz, którego kolekcja jest wyraźnie mniejsza i mniej potężna niż jego przeciwnika, może rozmieścić swoje modele w wyjątkowej pozycji obronnej i próbować wytrwać w rozpaczliwej ostatniej obronie lub przebić się przez linie wroga, aby przekazać kluczową wiadomość do sztabu.

Może chcesz wziąć grupę potężnych wojowników i postawić ich przeciwko hordzie słabszych wrogów, aby zobaczyć, czy uda im się powstrzymać fale. A może masz tak niezwykły lub szczególny pomysł, że po prostu nie pasuje on do Narracyjnej lub Zrównoważonej Gry: walka na długości zbiegającej się z torami kolejowymi, walka wśród roju meteorytów, walka, która widzi walczących na serii powiązanych stołów… lista możliwości jest tak długa, jak Twoja wyobraźnia może ją stworzyć!

Dla kolekcjonerów Warhammer 40,000, którzy szukają zrównoważonego i dynamicznego doświadczenia gry, najlepszym wyborem jest gra zrównoważona (matched play). Ten styl gry często występuje na turniejach lub innych wydarzeniach związanych z grami, a jest on napędzany przez jak najbardziej wyrafinowany silnik zasad. Zapewnia to, że bez względu na to, z kim grasz lub z jakimi armiami, Twoje gry będą stanowić emocjonujące strategiczne konkursy i prawdziwe testy umiejętności.

W grze zrównoważonej (matched play), gracze przed rozpoczęciem gry ustalają rozmiar bitwy, korzystając z wartości punktowych. Każdy pojedynczy wojownik, pojazd i wyposażenie w armii ma swoją wartość punktową, którą sumuje się. Gracze formują swoje armie, korzystając z wyboru arkuszy danych i listy wyposażenia, i zapisują swoje wybory przed bitwą. Mogą oni zdobyć wiele punktów dowodzenia (Command Points), wybierając swoją armię w ramach ograniczeń jednego zgrupowania (Detachment), lub wydać trochę swoich strategicznych zasobów, aby rozłożyć swoje siły na wiele specjalizowanych formacji. Pozostałe punkty dowodzenia można wykorzystać w trakcie gry do użycia Stratygemów przeciwko przeciwnikowi, co pozwala graczom zdobyć przewagę.

Na koniec gracze wybierają misję do rozegrania z jednej z wielu dostępnych paczek misji dla gry zrównoważonej. Począwszy od pakietu misji Eternal War, który znajduje się w podręczniku do gry Warhammer 40,000, każdy z tych pakietów zawiera zestaw różnych scenariuszy do wyboru. Zapewniają one warunki zwycięstwa i szczególne zasady dotyczące tych misji oraz prezentują różnorodne wyzwania strategiczne, aby przetestować umiejętności graczy na granicy możliwości.

Kombinacja wyboru armii i misji daje graczom ściśle regulowany ramowy model oraz dodatkowe czynniki balansujące, które mają na celu stworzenie jak najbardziej wyrównanego pola gry. To działa dobrze w przypadku gry z osobami, z którymi wcześniej się nie grało, ponieważ zapewnia, że obaj gracze korzystają ze wspólnego języka gry i jasno rozumieją, jak każde z nich może wygrać lub przegrać grę bez potrzeby omawiania i uzgadniania takich szczegółów przed lub w trakcie gry. Takie gry są często nazywane „pickup” – zwłaszcza gdy odbywają się w lokalnym klubie lub sklepie przeciwko przeciwnikowi, z którym nigdy wcześniej się nie grało – i gra zrównoważona (matched play) została zaprojektowana tak, aby była idealnie dostosowana do tych celów.

Gra zrównoważona (matched play) jest również przeznaczona do użytku w turniejowej atmosferze, czy to na prywatnych wydarzeniach, takich jak Las Vegas Open lub London GT, czy też na jednym z Grand Turniejów, które odbywają się w samym Warhammer World Games Workshop. Z uwagi na wszystkie strukturalne ograniczenia narzucone na grę, gra zrównoważona staje się konkurencją zarówno w zakresie tego, kto potrafi zbudować najpotężniejsze i najskuteczniejsze listy armii w ramach tych ograniczeń, jak i tego, kto potrafi najlepiej wykorzystać te siły na stole do wygrania taktycznej i często wyrównanej gry, która jest wynikiem tego procesu. Niemniej jednak, wszystkim graczom przypada odpowiedzialność za zapewnienie, że wszystko, co się dzieje, jest sportowe i odbywa się „w duchu gry”.

Jeśli szukasz taktycznego wyzwania, którego parametry są ustawione przez zasady gry, a styl gry jest szybki, zwinny i zbalansowany, to tryb rozgrywki dopasowanej do siebie będzie dla Ciebie odpowiedni. Czas na szlifowanie listy swojej armii, złapanie ulubionych kości i niezawodnej taśmy mierniczej oraz stawienie czoła wszystkim przeciwnikom, aby udowodnić swoje umiejętności i stać się najlepszym dowódcą na polu bitwy.

Gra narracyjna

Ponadto cała armia Krucjaty może być również ulepszana za pomocą punktów Rekwizycji, które zdobywa się grając w gry. Gracze wydają te punkty na uzupełnienie i ponowne uzbrojenie, na poszerzenie swoich sił o nowe jednostki i na zakup potężnych Relikwii i specjalnych zdolności dla swoich bohaterskich przywódców, aby uczynić ich jeszcze bardziej zabójczymi na stole. Krucjata jest idealnym stylem gry do zaangażowania się w regularną grupę graczy, wszyscy zbierający swoje własne armie Krucjaty i kształtujący narrację między wami o całej trwającej kampanii. Jednak dzięki systemowi Błogosławieństw Krucjaty, który równoważy gry między doświadczonymi a niedoświadczonymi armiami, jest ona równie grywalna w bitwie z graczami, których armie Krucjaty nigdy wcześniej nie spotkałeś. Połączone z pakietem misji i wyborem scenariuszy opartych na historii zawartych w środku, Krucjata pozwala starym przeciwnikom lub nowo znalezionym przyjaciołom do gry cieszyć się angażującą i wspólną narracją na stole z trwałymi konsekwencjami i potężnymi nagrodami! Oczywiście Krucjata nie jest jedynym sposobem na zaangażowanie się w grę narracyjną. Rzeczywiście, ten styl gry może być tak prosty jak nadanie nazwy kilku swoim jednostkom po każdej stronie i poświęcenie pięciu minut przed grą na omówienie jakiej historii się rozgrywa i stworzenie własnego scenariusza, aby do niej pasował.

Również możesz podejść do scenariuszy z pakietów misji narracyjnej gry bez angażowania się w pełną grę Krucjaty, wystarczy, że postawisz kilka armii z dopasowaniem punktów i będziesz miał miłe popołudnie pełne opartej na historii jatki. Ostatnim, ale nie mniej ważnym elementem są kampanie; wielu graczy uwielbia łączyć siły z przyjaciółmi, ustalić ciągłą historię, którą chcą opowiedzieć lub narysować mapę regionu, o który będą walczyć, a następnie połączyć swoje gry, aby zobaczyć, kto wyjdzie zwycięsko. W połączeniu z armiami Krucjaty, może to być jednym z najbardziej satysfakcjonujących, angażujących i ekscytujących sposobów na cieszenie się grą Warhammer 40,000.

Imperium

Nieopowiedziane tysiąclecia minęły od czasu, gdy Ludzkość po raz pierwszy podjęła swoje niepewne kroki w mroczną przestrzeń kosmiczną. Gwiezdne imperia powstały w chwale i upadły w ruinie, ale zawsze Ludzkość przetrwała. Teraz stoi przed swoją najbardziej desperacką wojną o przetrwanie przeciwko niekończącemu się szturmowi okropieństw dążących do całkowitej zagłady rasy ludzkiej.

Ludzkość jest osaczona. Cień potępienia rozprzestrzenia się po gwiazdach. Ostatnie lata 41. tysiąclecia to wiek ciągłej wojny, w którym historia, rozum i nadzieja zostają zdeptane pod nieubłaganym ciężarem upływających lat. Oświecenie zostaje zastąpione przez przesądy, zrozumienie przez retorykę, a modlitwy są wypowiadane mechanicznie i bez zrozumienia. Pozostaje tylko wojna.
Mimo to, Imperium jest największym i najpotężniejszym imperium w całej historii Ludzkości. Mówi się, że milion światów pracuje pod jarzmem Imperium, a w samym środku znajduje się Święta Terra i boski Bóg-Imperator zawsze uwięziony w swoim złotym tronie. To ogromne państwo jest widziane przez swoich władających jako jedność, jego układ gwiazd podzielony na segmenty i sektory, a jego ludność zjednoczona przez więzy gatunkowe i ogólną wiarę w Imperium. Wysocy Władców Terra, Kościół i Adeptus Administratum wydają edykty rządzące w imieniu Imperatora. Liczne potężne armie i floty wojenne odpowiadają na ich wezwanie. Tak jest rządzony niebem przez Ludzkość. Tak działa boska wola Imperatora.

Rzeczywistość jest całkowicie inna. Imperium jest ciągle w ruchu, światy znikają wśród wycia warp burz lub są unicestwione przez inwazję terrorystów, podczas gdy nowe terytoria są zdobywane przez Niezależnych Korsarzy i ekspedycje badawcze. Krucjaty imperialne przetaczają się przez gwiazdy, wypierając wrogów lub znikając w krwawym maelstromie wojny. Imperium najlepiej przedstawić jako wiele tysięcy małych świeczek rozsianych daleko i szeroko przez ciemną i żądną pustkę. Niektóre świecą jasno lub rozświetlają się intensywnym życiem, podczas gdy inne migoczą, drżą i gaśnieją.
Każdy świat imperialny jest lennem jego gubernatora planety, który może rządzić według własnego uznania, pod warunkiem, że daniny są dostarczane na czas. Wielu z nich to despotowie, tyranowie lub osoby niedołężne z rodów królewskich. Nawet godni władcy znajdują się oddzieleni od następnego świata ludzkiego odległością mierzoną w latach świetlnych, zawsze nękani przez wrogów z wewnątrz i z zewnątrz. W takich warunkach nawet najbardziej sprawiedliwi władcy muszą stać się oprawcami, jeśli chcą zachować życie swojego ludu.

Podróż międzygwiezdna i komunikacja między systemami w Imperium całkowicie zależą od dziwnej wymiarowości nieograniczonej energii, znanej jako osnowa (warp). Jednak, mimo że Ludzkość wykorzystała energię osnowy do rozprzestrzeniania się po gwiazdach, to właśnie z tej piekielnej krainy wyłaniają się największe zagrożenia dla Imperium. Złowrogie istoty wypływają z jej ciemnych prądów, by skłaniać lojalne dusze do herezji i szaleństwa lub przejawiać się jako potworne bestie, które niszczą światy w przestrzeni rzeczywistej. Tam, gdzie dotyka osnowa, szaleństwo i nieograniczone mutacje idą ręka w rękę, a przekręceni wyznawcy Mrocznych Bogów Chaosu zazwyczaj nie są daleko.
Nie są to jednak jedyne zagrożenia, którym stawia czoła Ludzkość. Niezliczone gatunki obcych roją się w ciemności między gwiazdami. Niszczą daleko wysunięte dziedziny ludzkości, jednocześnie zaspokajając swoje żądzliwe apetyty lub poszerzając granice swoich własnych xenos imperiów.
Mimo to wojownicy Imperium kontynuują walkę poza wszelką racjonalną nadzieją na zwycięstwo. Ich walka nie jest o honor, wolność lub obietnicę lepszego jutra. To walka o przetrwanie, walka na noże, aby zobaczyć, jak wschodzi kolejny dzień, krzyk nieposłuszeństwa w pustkę, że Ludzkość nigdy, przenigdy nie podda się. W tym koszmarnym przyszłym świecie nie ma miejsca na nadzieję, nie ma czasu na współczucie czy miłosierdzie.

IMPERIUM SANCTUS

Chociaż jest pewne, że otwarcie Wielkiej Przepaści było dziełem plugawych heretyków, niewielu w Imperium zna prawdę o tym, jak i dlaczego ta katastrofalna seria burz w Warpie wybuchła w całej galaktyce. Jasne jest tylko to, że Imperium jest podzielone, rozdarte na dwa przez kipiący pas złośliwej empierycznej energii, który pozostawił królestwo Cesarza podzielonym jak nigdy wcześniej.

Obszerny region galaktyczny znany jako Imperium Sanctus jest połową terytorium Ludzkości, która poradziła sobie lepiej po otwarciu Wielkiej Rozpadliny. Oczywiście, w tym czasie koszmarów słowo „lepiej” jest względne. Składa się z Segmentum Pacificus, Tempestus i Solar, a także części Obscurus i Ultima, a w jego sercu znajduje się Święta Terra. Stąd wypływa psychiczne światło Astronomicanu, wspaniała złota latarnia, która świeci przez szaleństwo przestrzeni warp, aby działać jako przewodnik dla statków kosmicznych przemierzających tę niebezpieczną przestrzeń.

Krucjaty Sistrznic Bojowych niosą słowo Eklesiarchatu do płonącego serca bitwy, usuwając heretyków przeciwko wierze Imperialnej, gdziekolwiek ich znajdą. Niezliczeni agenci Imperium wykonują wolę cesarza – jawna lub tajna – w całym regionie.

Światło Astronomicanu jest generowane na Terrze przez olbrzymi chór psychików, a następnie skupiane i wysyłane przez samego Imperatora. Setki psychików umierają każdego dnia w męczarniach, gdy wysiłek wypala ich umysły; taka monstrualna ofiara jest uważana za niewielką cenę, którą trzeba zapłacić za zapewnienie przewodnika, którym Ludzkość może nawigować po galaktyce. Dzięki światłu Astronomicanu Imperium Sanctus nadal funkcjonuje, mimo że otwarcie Wielkiej Rozpadliny pobudziło przestrzeń warp do piekielnej furii i pozostawiło liczne światy Imperium oblegane.

To nie oznacza jednak, że Imperium Sanctus jest dobrze naoliwioną maszyną. Tylko komunikacja astropatyczna może przekroczyć ogromne odległości między światami Imperium; przechodząc od wrażliwego na warp umysłu do innego przez zdradliwy wymiar immaterium, ten proces psychicznego przekazywania jest ciężki w symbolice.

W całym tym ogromnym regionie galaktyki, światy Imperium każdego rodzaju podnoszą swoje dziesięciny wojskowej siły roboczej i ważnych zasobów, wysyłając je do wzmacniania armii Astra Militarum i zaspokajając nigdy nie kończący się głód imperialnego imperium.

Jeszcze gorzej jest z samą monolityczną biurokracją, która rządzi Imperium Sanctus. Bezmyślna i obojętna, porusza się jak lód, a machiny administracji zmieniają wszystko w pył. Tysiąclecia historycznej wiedzy giną wśród zakurzonych katakumb, zamkniętych za murami religijnego cenzurowania. Czasy reakcji na kryzysy często mogą być mierzone w latach, dekadach, a nawet w wiekach, dla imperium gwiazdowego.

IMPERIUM NIHILUS

Rozległe obszary imperialnej przestrzeni leżą poza kłębiącymi się burzami osnowy, które tworzą Wielki Róg. Odcięte od wszelkiej pomocy poza najbardziej zdeterminowanymi, pozbawione światła Astronomicanu i otoczone ze wszystkich stron przez legiony koszmarnych wrogów, światy Imperium Nihilus muszą szukać swojego własnego przetrwania za pomocą wszelkich możliwych, makabrycznych sposobów.

Obszar przestrzeni znany jako Imperium Nihilus jest odcięty od światła Terra przez burze osnowy Wielkiego Rysa. Nie tylko światło Astronomicanu jest przesłonięte przez te szalejące burze, ale istnieją także tylko dwa porównywalnie stabilne kanały, przez które floty imperialne są w stanie przekroczyć front burz. Nawet te drżące rękawice są nawiedzane przez empiryczne zjawy i pirackie grupy, ale są przynajmniej bezpieczniejsze niż wąskie przejścia, które otwierają się sporadycznie między pasmami burz, by następnie zamykać się jak szczęki potwora na tych, którzy odważą się na ich przekroczenie.
W państwie Imperatora każdy świat w Imperium Nihilus musi samodzielnie stawić czoła ciemności. Wiele światów upadło podczas pierwszych koszmarnych dni Noctis Aeterna, kiedy fale szokowe psychicznych wstrząsów zmiotły galaktykę w następstwie otwarcia rys. Planety i ich populacje zostały zniszczone lub skręcone poza rozpoznawalność, gdy burze osnowy ogarnęły je.

Jednak dla wielu światów śmierć mogła być łaskawszym losem. Immaterium wierci i wirowa, czyniąc podróże w osnowie niezwykle niebezpiecznymi. Zmuszone do walki ze złośliwymi empyrycznymi przypływami, gwałtownie niestabilnymi fluktuacjami celu i dramatycznymi zniekształceniami czasu, okręty Imperialne mogą ryzykować tylko krótkie skoki w osnowie. Oznacza to, że podróż przez Imperium Nihilus jest przerażająco niebezpieczna i musi postępować wirtualnie w zwolnionym tempie. Komunikacja międzyplanetarna również została prawie całkowicie stłumiona, a przesłanie wiadomości przez Imperium Nihilus wymaga herkulesowych i często śmiertelnych wysiłków, a nawet te depesze, które docierają do ich zamierzonych odbiorców, przybierają formę powracających koszmarów.

Światy, którymi rządzą, pełne są plag mutacji, szaleństwa i chorób nadprzyrodzonych, podczas gdy krajobrazy zniekształcają się pod złowrogim niebem. Złośliwe byty pojawiają się pozornie na zawołanie, by polować na nieostrożnych, podczas gdy prosta zniechęcenie czai się w każdej ludzkiej duszy. I zawsze Wielka Szczelina błyszczy na firmamencie, skażając wszystko, czego dotyka jej trujące światło.

Chociaż terytoria ludzi w Imperium Nihilus są sparaliżowane, to nie dotyczy to ich wrogów. Niektóre rasy xenos posiadają alternatywne metody – technologiczne, biologiczne lub pozornie magiczne – które pozwalają im przemierzać gwiazdy, omijając osnowę całkowicie. Inni cieszą się z szaleństwa, które zostało uwolnione, poprzez jazdę na fali empyricznego szaleństwa, gdziekolwiek los zechce i wpadają na wszystkie światy, które leżą na ich drodze.

To, co skaża światy, floty i armie Imperium, służy tylko wyznawcom Mrocznych Bogów. Nawet podczas szaleństwa, osnowa porywa tych heretyków i zdrajców na sprzyjających falach, zazwyczaj przynosząc ich do celu szybko, jeśli nie bezpiecznie. Przypływy niematerialnej energii pozwalają zbuntowanym psykerom na przeprowadzanie nieopisanych rytuałów, które pociągają za sobą całe światy do potępienia lub teleportują je do piekielnych serc osnowy. Starożytne i straszliwe istoty, których nie widziano na zewnątrz od tysięcy lat, żywią się surową energią nieokiełznanej chaosu, zyskując siłę, by przedrzeć się przez zasłonę i spaść na ludzkość z wylaniem się radości. Wszędzie nadzieja przemija.
Mimo to, lojalistyczne światy Imperium Nihilus walczą dalej, wzmacniając swoją słabnącą nadzieję nieokiełznaną nienawiścią. Dla każdego systemu pochłoniętego przez ciemność, krucjata błyszczy ścieżką pośród gwiazd, aby ulżyć desperackiej obronie kolejnego systemu. Planety Chapterów Kosmicznych Marines, forty Inkwizycji i Preceptoria Adepta Sororitas świecą jako jasne światła buntu pośród cieni. Światy Rycerzy zapalają swoje ogniska strażnicze i przetrzymują burzę, tak jak czynili to podczas straszliwych tysiącleci Starożytności.

Tymczasem odważni Korsarze-Rzecznicy, uparci floty Exploratorów Adeptus Mechanicus i odważne flotylle Imperialnej Marynarki Wojennej pokonują zamęt immaterium, aby przynieść nadzieję na zagubione światy lub zdobyć nowe kolonie dla Ludzkości. Być może koniec galaktyki jest już blisko. Być może ciemność Imperium Nihilus rozprzestrzeni się jak płaszcz żałoby na wszystkie działania Ludzkości.

Imperator Ludzkości

Dla ogromnej większości Ludzkości Imperator jest bogiem. To boska obecność, która zasiada na złotym tronie na Terra. Jest przewodnikiem, władcą i wyższą siłą, do której składają modlitwy o pomoc i wybawienie. Jest przedstawiany i czczony w licznych formach przez nieskończoną liczbę dusz. Większość z nich oszalałaby z rozpaczy, gdyby poznała prawdę.

Minęło dziesięć tysięcy lat od momentu, gdy Imperator powstał na Świętej Terze. To on zjednoczył walczące ze sobą resztki ludzkości i poprowadził je do odzyskania utraconego cesarstwa gwiazd. Zapiski z tego wspaniałego okresu zniknęły, zmielone przez upływające eony lub zagubione w głęboko zakopanych i zapieczętowanych runami skrytobankach, do których obecnie nikt nie ma dostępu. Pozostało tylko alegoria, mit i religijne pisma mówiące o Wielkim Krucjacie mającej na celu odeprzeć ciemność Starej Nocy i zastąpić ją złotym światłem Imperium. Synowie genetyczni Imperatora, półbogowie znani jako Primarchowie, prowadzili jego armie w rekonkwiście. Przed nimi żaden wróg nie miał szans. Wieczna chwała kusiła.
Następnie nadeszła herezja. Nadeszła Archzdrajca Horus, upadły syn Imperatora. Horus wypowiedział wojnę na obszarze swojego ojca, prowadząc wraz z połową swoich potężnych braci do potępienia i służąc w ten sposób woli ciemnych i straszliwych Bogów Chaosu. Opowieści mówią o niszczycielskiej wojnie, która przetoczyła się przez gwiazdy. Świat za światem płonął, gdy Imperium w szaleństwie rwało się do walki ze sobą, a aniołowie Imperatora walczyli z demonami Chaosu o duszę ludzkości. W końcu Archzdrajca upadł z ręki Imperatora, ale nie przed tym, jak zgniatał i rozdzierał ciało swojego ojca swoimi złowrogimi pazurami. Legenda mówi, że Imperator tego dnia wstąpił na swój Złoty Tron. Jego fizyczna forma była zniszczona, podtrzymywana tylko przez arkana maszynowe urządzenia. Jego dusza i jego wszechpotężny umysł psychokinetyczny pozostali jednak wciąż tak potężni jak dawniej.

Tak rozpoczęła się wieczna warta Cesarza nad rasą Ludzką. Mimo że już nigdy nie mógł wyruszyć z palącym mieczem i prowadzić swoich armii do bitwy, Cesarz wciąż prowadził i chronił swoje ludzi. Wprowadzone w licznych kazaniach Eklesiarchy, iluminowanych tekstach, wspaniałych freskach i ogromnych oknach ze szkła malowanego w całej Galaktyce, to nauczanie pozostaje centralne dla wiary imperialnej – że Cesarz osłania Ludzkość przed szkodą, walcząc z demonami osnowy w przestrzeniach poza rzeczywistością. Dopóki jego słudzy pozostaną mu wierni, Cesarz ochrania. W rzeczywistości Cesarz jest lordem padliny, jego ciało dawno już uschło i rozłożyło. Mistyczne maszynerie na Złotym Tronie otaczają jego fizyczne szczątki w całości i zachowują je w polach stazy i reaktorach psi-fuzji, ale z bóstwo-podobnego bytu, którym kiedyś był, pozostała tylko jego najwyższa wola. Cesarz nie może komunikować się z tymi, którzy mu służą, nie może wydawać poleceń ani wyrażać swoich pragnień. Jego rządy są znacznie bardziej metafizyczne w naturze, ponieważ to jego wola zapobiega temu, aby mroczne przerażenia Chaosu nie zalały Ludzkości w całości. Nawet gdy jego mumifikowane ciało wije się w wiecznym czyśćcu na Złotym Tronie, tak jego potężny duch nadal panuje nad osnową i toczy walkę z niekończącymi się przypływami złowrogich bytów, które inaczej wybuchnęłyby, aby rozdarły jego ludzi. Cesarz poświęcił wszystko, co miał, aby jego Imperium przetrwało. Chociaż bardzo odbiegło od królestwa siły i cywilizacji, które wyobrażał sobie, to przetrwało.

Pokój tronowy Imperatora jest arguable najbardziej chronionym miejscem w całym Imperium. Usytuowany w samym sercu Pałacu Imperialnego na Terra, jest strzeżony przez złotopancerne olbrzymy Adeptus Custodes, wspaniałych wojowników, których ciała rezonują z niewiarygodnymi energiami genetycznej alchemii, a którzy całkowicie poświęcają swoje istnienie na ochronę fizycznej osoby Imperatora i wypełnienie Jego boskiej woli. Sam pałac jest ogromną twierdzą, jej bastiony zbudowane na szczycie największych gór Throneworld, a jej umocnienia i ogromne emplacementy uzbrojenia gotowe, aby odeprzeć armady, które mogłyby splądrować całe układy gwiezdne.

Pustka wokół Terra roi się od flot, ogromnych platform obronnych orbitalnych i pola minowe. Jednakże, mimo tego, Imperator ciągle jest zagrożony. Z gwiazd nadchodzą inwazyjne floty, heretycy, obcy i brudne demony, które rzucają się na obronę Systemu Słonecznego z nadzieją na przedarcie się do samej Terra. Co gorsza, chociaż najwybitniejsi magowie Machine Goda gromadzą się wokół Złotego Tronu w niekończącej się komunii, wiele ze ich starożytnej wiedzy zostało utracone. Nie ma już nikogo w Imperium zdolnego do utrzymywania arkanicznych systemów tronu, a teraz szeptów, które podchwytują coraz ciemniejsze tony, mówią, że mogą one ulegać awariom. Od czasu jego internowania Imperator musiał pochłaniać dusze setek psykerów dziennie, aby podtrzymać swoje istnienie, ale mówi się, że jego apetyt na życiową siłę staje się nienasycony. Czy to oznacza, że jego własne życie gasnie w końcu? Jeśli tak, to Ludzkość jest z pewnością skazana, ponieważ jeśli Imperator umrze, to jego poddani szybko pójdą za nim w otchłań.

RZĄD IMPERIUM

Z racji, że Imperator jest niewzruszoną boską obecnością, rządy nad jego olbrzymim imperium spoczywają na Wysokich Lordach z Terra, znanych także jako Senatorium Imperialis. Ten zjazd najwyższych autokratów wydaje edykty w imieniu Imperatora, dążąc do utrzymania kontroli nad coraz bardziej dystopijnym Imperium, z jego pochłaniającą wszystko, labiryntową biurokracją i fraktalnie skomplikowanymi strefami wojennymi.

ANIOŁY ŚMIERCI

Nie ma większego symbolu władzy imperialnej i potęgi militarnych niż Adeptus Astartes. Znani w wielu częściach Imperium jako Kosmiczni Marines, albo po prostu Anioły Śmierci, ci wojownicy-post-ludzie uderzają z prędkością, umiejętnością i przytłaczającą siłą przeciwko największym zagrożeniom dla królestwa Imperatora.

Space Marines pełnią rolę zarówno miecza, jak i tarczy. Uderzają z nieba, by zniszczyć armie i twierdze swoich wrogów, tak samo często jak bronią światów Imperium z niezłomną determinacją. Chociaż ich liczba jest niewielka, każdy Space Marine jest wyjątkowo wyszkolonym wojownikiem, którego ciało zostało wzmocnione poprzez genetyczną alchemię, a umysł i dusza są osłonięte przed strachem, wątpliwościami i rozpaczą. Są uzbrojeni w najlepsze sprzęty wojenne, jakie może dostarczyć Imperium, i prowadzą wojnę z prędkością i wściekłością, której niewielu jest w stanie dorównać.

Stanie się Space Marine’em oznacza stać się żywą bronią. Ci wojownicy poświęcają wiele ze swojej ludzkości w imię ochrony swojego gatunku, porzucając to, co mogliby znać w innych okolicznościach na rzecz wiecznej wojny w imię Imperatora. W zamian jednak stają się więcej, niż kiedykolwiek mogliby być i, o ile śmierć w bitwie ich nie zabije, mogą żyć, by walczyć przez wieki dla ludzkości.
Space Marine’owie są zorganizowani w rozmaite Legiony, z których każdy jest samodzielną i w dużej mierze samowystarczalną armią, posiadającą własną kulturową, heraldyczną, tradycyjną i preferowaną taktykę. Prawie każdy Legion rządzi swoją własną planetą z mocno ufortyfikowanego klasztoru-twierdzy o ogromnej sile i wielkości. Ci, którzy tego nie czynią, prowadzą krucjaty na pokładzie swoich flot, przemierzając ciemność przestrzeni kosmicznej i zawsze szukając następnego zagrożenia dla Ludzkości. Prawie wszystkie Legiony Space Marine’ów są kierowane przez Mistrza Legionu, sławnego przykładu zarówno mocy bojowej, jak i błyskotliwej strategii, który ma większą władzę i autonomię nawet niż gubernator planety.

Wojowniczki Wiary

Adepta Sororitas, znane w całym Imperium jako Siostry Bojowe, stanowią ramię militarnego wydziału Eklesiarchii. Na ich barki spada obowiązek obrony wiary imperialnej w całym imperium, oczyszczania heretyków za pomocą broni palnej, białej i ognia, a także prowadzenie krucjat rozciągających się po całej galaktyce, by odeprzeć ciemność, która zawsze grozi pochłonąć Ludzkość.

Jako przedstawiciele jednej, oficjalnie narzuconej przez państwo wiary imperialnej, nie dziwi fakt, że Adeptus Ministorum – nazywany powszechnie Eklesiarchią – posiada bogactwa przekraczające wyobrażenia najbardziej skąpych skąpców. Jeśli jednak chodzi o ich siły zbrojne, Ministorum nie są oszczędni. Pancerne kaplice bojowe i ogromne katedry inwazyjne przenoszą Siostry Bojowe na pole walki. Wychodzą na nią w zbrojach bojowych przypominających wiele elementów pancerzy Adeptus Astartes i uzbrojone w szeroki wachlarz broni palnej i białej. Wozy bojowe, barokowe maszyny bojowe i niszczycielska artyleria mobilna wspierają je na polu walki. We wszystkich aspektach walki – od ich rygorystycznego szkolenia i najwyższej czystości duchowej do ich potężnego uzbrojenia – Siostry Bojowe są uosobieniem siły imperialnej wiary i furii Boga-Cesarza ucieleśnionej.

Chociaż teoretycznie Adepta Sororitas jest bronią Ecclesiarchy, to w rzeczywistości Zakonne Wojska otrzymują swoje kierunki od najwyższych rangą z nich – Abbess Sanctorum. Są one rządzone z Convent Prioris na Terra i Convent Sanctorum na Ophelia VII, a każdy Zakon Adepta Sororitas działa z własnej opancerzonej siedziby i ponosi odpowiedzialność za swoją parafię, której większość obejmuje całe sektory Imperium.

Inkwizytorzy

Niewiele organizacji Imperium jest tak cienistych i tak wpływowych jak Ordos Inkwizycji. Inkwizytor ma władzę do zarekwirowania dowolnych militarnych lub tajnych zasobów, które potrzebuje do wykonania swojego zadania, do wysłania prywatnych armii na żądanie, a nawet do wykorzystania ostatecznej sankcji Eksterminatus na światach uznanych za stracone dla zbawienia.

Obowiązkiem inkwizytorów jest nic mniej niż zapewnienie, poprzez wszelkie niezbędne środki, ostatecznego przetrwania Imperium. Z takim ciężarem na swoich barkach i takim zakresem władzy, jaką posiadają, nie dziwi, że ci wyjątkowi jednostki są machiaweliczni i całkowicie bezlitośni. Wielu inkwizytorów nie ma nic przeciwko wymazywaniu pamięci lub wykonywaniu całych regimentów, garnizonów lub nawet populacji planetarnych, jeśli uważają, że czyn jest konieczny. Działają z niejawną władzą własnej ręki samego Imperatora. Odmowa im grozi śmiercią.
Genetycznie zakodowany różaniec, który nosi każdy inkwizytor, emituje kody o poziomie winnego karmazynu, które nie zostawiają żadnych drzwi zamkniętych przeciwko nim i nie pozostawiają żadnych zasobów poza ich zasięgiem. Ci, którzy wiedzą, że Inkwizycja istnieje, bladną na sam dźwięk jej nazwy, i z dobrym powodem.
Inkwizycja nie jest jedną organizacją, ale jest podzielona na wiele ordosów. Każdy Ordo ma swoje własne zadania i obszary odpowiedzialności. Niektóre są bardzo szerokie, takie jak Ordo Hereticus, zajmujący się polowaniem na czarownice, czy Ordo Xenos, specjalizujący się w zabijaniu obcych. Inne są mniejsze lub bardziej wyspecjalizowane: na przykład Ordo Sepulturum został założony, aby zrozumieć i zwalczać nadnaturalne choroby rozprzestrzeniane przez wyznawców Boga Zarazy Nurgle’a; Ordo Chronos istnieje po to, aby monitorować i szybko neutralizować sprzeczne strumienie czasowe, które są spowodowane kaprysami podróży w osnowie; Ordo Barbarus nadzoruje światy ludzkie przedprzemysłowe i zapewnia, że nie wpadną w dewiacyjne kulty; Ordo Sicarius monitoruje czyny i agentów Officio Assassinorum; istnieje nawet Ordo Necros, którego cel jest owiany tajemnicą, oraz Ordo Vigilus, który został założony wyłącznie po to, aby pilnować Ordo Necros.

Każde Ordo znacznie różni się wielkością, ale w rzeczywistości wiele operacji Inkwizytorskich jest tak tajemniczych, że nawet same Ordos nie mogą dokładnie określić liczby agentów należących do ich szeregów. Choć grupy Inkwizytorów okazjonalnie tworzą zgodne ze sobą kongregacje, zazwyczaj pracują samotnie, często na długoterminowych misjach pod przykryciem. Niejeden Inkwizytor został uznany za zmarłego, tylko po to, aby powrócić dziesięciolecia, a nawet wieki później, gdy jego misja wreszcie została wykonana.
Samo przez się Inkwizytorzy są jednostkami o silnej woli, izolacjonistami i kontrolującymi osobami, które rzadko pracują dobrze z rówieśnikami. Jednak wielu z nich zatrudnia zespoły starannie wybranych operatorów, których konkretne umiejętności, specjalizacje lub bazy wiedzy są uważane za przydatne.

Tacy poplecznicy zwykle stają się zaciekle lojalni wobec swojego Inkwi zytora i charakteryzują się bardzo zróżnicowaną naturą; wśród wojennych band Inkwi zytorów można spotkać funkcjonariuszy organów ścigania, wojowników-ochroniarzy, adeptów oraz specjalistów w najróżniejszych dziedzinach. Czasem można też dostrzec dziwaczne istoty, takie jak xenos mercenaries, sankcjonowanych psykerów, morderców kultu oraz wielu innych niezwykłych i niebezpiecznych operatorów. Tacy ludzie pracują w ukryciu na rzecz swojego Inkwi zytora, aż ten uzna, że nadszedł czas na otwartą interwencję militar ną.
Nawet w obrębie każdego Ordo istnieją zróżnicowane kierunki myślenia, tak bardzo, że nie rzadko różne Ordos, a nawet pojedynczy Inkwi zytorzy, prowadzą między sobą tajne wojny w cieniu imperialnych światów. Najczęściej występującą różnicą jest podział na Inkwi zytorów opisanych jako Purytanie, którzy przestrzegają surowo litery prawa swojego Ordo i działają w ramach bardzo konserwatywnych parametrów, oraz na Radykałów, którzy uważają narzędzia, technologie i wiedzę wrogów Imperium za środki do wykorzystania na korzyść ludzkości. Inkwi zytorzy osiągają swoje pozycje stopniowo i w ciągu swoich lat walki z największymi zagrożeniami galaktyki mogą przechodzić z jednego nurtu myślenia na drugi. Jedno jest zawsze prawdziwe – im dłużej Inkwi zytor walczy na rzecz Imperium i im więcej dowiaduje się o stojących przed nim zagrożeniach oraz przerażających konsekwencjach porażki, tym bardziej skrajne stają się jego metody i tym trudniej jest mu odróżnić dobro od zła.

NIEBEZPIECZEŃSTWA NIEZNANE

Imperium jest największym i najpotężniejszym imperium, jakie istniało wśród gwiazd od czasów wojen Necrontyrów z pradawnymi Aeldari. Ogromność królestwa Imperatora zapewnia ogromne zasoby i siłę militarną, ale także naraża Ludzkość na konflikty z niezliczonymi wrogami i zapewnia, że każdy sektor Imperium zna nieustanne niebezpieczeństwo.

Mimo że oficjalne mapy granic przestrzeni imperialnej wyglądają na wyraźnie określone i bezpieczne, w rzeczywistości są w ciągłym ruchu. Nawet Segmentum Solar nie jest tak jednolity i stabilny jak Administratum chciałby, aby jego poddani wierzyli, a im dalej od Świętej Ziemi, tym szybciej przestrzeń imperialna staje się dzika i niebezpieczna, pełna obszarów poza kontrolą ludzkości. Najdalsze granice takich regionów jak Halo Stars, Veiled Region i Western Fringe są najdziksze ze wszystkich, z światami padającymi ofiarą inwazji lub zdradzającymi tak szybko, jak nowe planety mogą być zdobyte i osiedlone przez zachłanne floty Exploratorów i śmiałych Rogue Traderów.
Ci, którzy są lojalni wobec Imperium, schronieni za swoimi murami, patrzą w ciemną próżnię poza nimi, zawsze czuwając nad niebezpieczeństwami, które czyhają w ciemności między gwiazdami. Dla większości nie jest to kwestia, czy na ich świat spadnie jakaś straszliwa groźba, ale kiedy to nastąpi i jaki potworny kształt przybierze, gdy to się stanie.

Poza nominalnymi granicami Imperium czają się nieprzeliczone ilości wrogów, zbierających siły i wybierających moment na uderzenie. Najważniejszymi spośród tych złośliwych przeciwników są Heretyccy Adeptus Astartes, służący Chaosowi, którzy panują nad swoimi własnymi imperiami w imieniu Mrocznych Bogów i najeżdżają na obszar Imperatora, by zbierać żniwo i plądrować według własnego uznania. Niektórzy podróżują na przypływie empyricznych burz warpowych, inni prowadzą pirackie rajdy lub gromadzą się w ogromnych flotach inwazyjnych dowodzonych przez odpowiednio potężnych wodzów wojennych. Najbardziej niszczycielskie przykłady tego ostatniego to trzynaście Czarnych Krucjat Złodzieja Abaddona, które razem zniszczyły podstawy samej rzeczywistości i – jak niektórzy mówią – zapowiedziały otwarcie Wielkiej Rozpadliny.

Zagrożenia ksenosów otaczają Imperium ze wszystkich stron. Człowiek napotyka dziwne i wrogie gatunki każdego dnia, począwszy od umysłokradzących Enslaverów i chronomantycznych Hrudów, a skończywszy na termopasożytniczych Vygore’ach. Niektóre stworzenia są rdzenne dla jednego świata. Wiele innych jest tylko nieznacznie bardziej rozwiniętymi od drapieżnych zwierząt lub organizmów pasożytniczych – z pewnością niebezpiecznymi, ale nie na wielką skalę. O wiele bardziej groźne są gatunki ksenosów, których imperia terytorialne obejmują systemy gwiezdne, a ich granice zderzają się gwałtownie z granicami Imperium. Ekspansjonistyczne Imperium T’au agresywnie naciska w kierunku wschodnich granic Imperium. Barbarzyńskie najazdy Orków uderzają jak krwawe fale w mur obrony ludzkości, raz po raz. Świątynie Necronów budzą się często pod stopami przerażonych osadników imperialnych, a ich floty inwazyjne z łatwością likwidują obronę ludzkości i traktują jej służących Imperatorowi jak szkodniki. Floty Tyranidów rozrywają galaktykę ze wszystkich stron, pełzając z ciemności jak macki olbrzymiego potwora i niszcząc wszelkie organiczne życie na swojej drodze. Tymczasem pojawiają się nowe zagrożenia ksenosów, a świeże i monstrualne terrorystyczne siły wyłaniają się z ciemności poza granicami Imperium, by pogrążyć światy ludzkie w anarchii i apokalipsie.

Dla wszystkich nieświętych zagrożeń grasujących poza słabym światłem imperialnej cywilizacji, wielu uważa, że to ciemność czająca się wewnątrz tej cywilizacji stanowi największe zagrożenie dla Imperium. Od skrzywionych niestabilności i niestosownych dewiacji po kulty czczące demony, herezje technologiczne i zdrajców ksenofilów, liczni wrogowie wyrastają z ludzkiego stada z każdym mijającym dniem.
Oczywiście, piractwo i bunt są stałym zagrożeniem. Władza imperialnego prawa jest surowa, a wielu nie chce żyć zgodnie z jego nakazami. Nawet bez korozyjnych skutków kultu Chaosu i pełnoetatowej herezji, wielu kapitanów statków, regimentów Astra Militarum i gubernatorów planet ulega pokusie nielojalności z każdym mijającym rokiem. Ich kara może przyjść powoli, ponieważ Imperium jest ociężałe i monolityczne, ale zawsze przychodzi, a wyrok jest nieuchronnie śmiercią.

Mutacja to kolejna powszechna plaga czająca się w ciemnych zakamarkach licznych kolonii Imperium, placówek, miast-żywiołów i przemysłowych osiedli. Jej przyczyny są różnorodne: odpady przemysłowe i toksyczne środowiska, iteracyjne pokolenia narażone na dziwne warunki planetarne, obce promieniowanie, proste odchylenia genetyczne lub, co najbardziej podstępne, wpływ osnowy.

Ostatnie z wymienionych stało się coraz bardziej niebezpieczne po otwarciu Wielkiej Szczeliny i jest to główny powód, dla którego Imperium jest niemal całkowicie nietolerancyjne wobec mutacji. Podczas gdy użyteczne rasy abhumanów, takie jak Ogrynowie, Ratlingi lub Nawigatorzy, są oficjalnie zatwierdzone, klątwa mutacji jest zwykle spotykana z gwałtownym obrzydzeniem, aby taka rozpusta nie była oznaką niebezpiecznego zanieczyszczenia osnowy. Ludzie Imperium są uczeni, aby nienawidzić, bać się i brzydzić się mutanta, a niezgłaszanie takich okropieństw jest uważane za herezję. Oczywiście, taka kultura nietolerancji skłania wielu inaczej rozsądnych i lojalnych abhumanów do desperackich działań i przyczyniła się do wprowadzenia licznych utraconych dusz w ramiona Mrocznych Bogów na przestrzeni tysiącleci. W erze tak wszechobecnego konfliktu, Imperium nie może sobie pozwolić na słabość miłosierdzia.

Nie wszyscy heretycy są mutantami. Wśród upadającego w nędzy Imperium istnieje wiele powodów, dla których ludzkie dusze mogą skłonić się ku kultowi Chaosu. Niektórzy szukają ucieczki od życia niewolnika, biedy i beznadziejnej, wiecznej harówki. Inni pragną władzy lub wpływów, czy to dla zaspokojenia potrzeb swoich bliskich, czy też dla zemsty na tych, którzy ich gnębili lub traktowali źle. Niewielu, którzy ulegają słodkim obietnicom Mrocznych Bogów, zaczyna od zła. Jednak to zdradliwe zboczenie moralne prowadzi od rozpaczy lub idealistycznej recydywy do pełnego herezji. Kulty ze wszystkich stron gromadzą się w ciemnych zakamarkach hive cities, by oddawać cześć bóstwom. Prymitywni kapłani przeprowadzają zakazane rytuały krwi na peryferyjnych światach. Imperialni szlachcicowie ulegają hedonistycznym sektom, podczas gdy zniekształcone interpretacje imperialnych pism prowadzą nieświadomych wyznawców do rytuałów summoningowych, które mogą skazać światy.

Wieki Ludzkości

Droga, którą ludzkość przeszła przez historię, ciągnie się długo i krwawo za ich zbiorowymi piętami. Jej początki są ukryte pod wirującym pyłem wieków, jej teraźniejszość owiana płomieniami wojny, a przyszłość rozciąga się przed nią jak ciemna i groźna przepaść. Jednak historycy Imperium robią co w ich mocy, by zachować prawdę o podróży Ludzkości, nawet jeśli nikt nie przetrwa, by jej przeczytać.

Pod Cesarskim Pałacem na Terrze leżą tysiące mil katakumb, cichych krypt i bibliotek wypełnionych zwojami. Są chronione przez zapieczętowane runami grodzie tak potężne, że mogą wytrzymać ciągłe bombardowanie orbitalne. Ich opiekunami są mroczne postrach, nie śpiące, zawsze czujne. Ich zasięg jest tak rozległy, że wśród cieni i kurzu wyewoluowały drapieżne stworzenia, rządzące skrępowanymi ekosystemami bladych robactwa troglodytów. Wiedza przechowywana tutaj pod kluczem obejmuje wielkie wieki ludzkości. Nawet to ostateczne repozytorium jest butwiejące i znacznie zniszczone przez nieunikniony dotyk entropii, ale tylko te fragmentaryczne zapisy, których badanie zajęłoby wiele wcieleń, i zawierają wystarczająco dużo tajemnic, by zniszczyć zdrowie psychiczne czytelnika lub doprowadzić do upadku całego Imperium. Być może dobrze, że niewielu wie nawet o istnieniu niekończących się archiwów. Jeszcze mniej jest wpuszczanych poza ich drzwi.
AGE OF TERRA: M1-M15 Nie zachowały się żadne zapiski o pierwszych, niepewnych krokach Ludzkości w międzygwiezdną pustkę. A jednak robili krok, ich pewność siebie i umiejętności wzrastały, aż kroki stały się krokami, skokami w przestrzeni. Starożytna Ziemia stała się jaśniejącym centrum potężnego królestwa ludzi, a Mars, pierwszy świat poddany terraformacji, stał się dumnym bastionem innowacji technologicznych i wiedzy naukowej. Pierwsze spotkania Lumanity z obcymi rasami nie są szczegółowo opisane, chociaż fragmenty sugerują, że z niektórymi zawarto porozumienia, podczas gdy wojny toczono z innymi, w szczególności z wiecznie wojowniczymi Orkami. Niewiele więcej może być powiedział o tej dawno utraconej epoce przygód i nadziei. Przebłyski i echa to wszystko, co przetrwa.

ERA TECHNOLOGII: M15-M25 Pierwsze wzmianki o podróżach kosmicznych w ramach osnowy datują się na wczesne tysiąclecia tego wieku. Mówią o okrutnych katastrofach i wielu niepowodzeniach, ale jasne jest, że ostatecznie technologia została udoskonalona. Wkrótce potem nastąpiło wyhodowanie genu Navigatory i powstanie Domów Navigatory, co umożliwiło ogromne postępy w podróżach międzygwiezdnych oraz założenie pełnoprawnego cesarstwa ludzkości pośród gwiazd. Wraz z wzrostem wpływów i potęgi ludzkości, rósł też jej pych. Niezniszczalny duch ludzkiej przedsiębiorczości zawsze stawiał czoła najtrudniejszym wyzwaniom; eksploracja kosmiczna, handel i, nieuchronnie, wojny stawiały przed ludzkością wyzwania, których dotąd nie miała. Kolonizacja planetarna postępowała z zawrotną prędkością. Wydaje się, że w tym okresie rasa ludzka rozdzielała się i formowała raz po raz w walczące ze sobą bloki potęgi i imperia planetarne, ale nic nie mogło destabilizować kosmosu ludzkiego jako całości.
Ludzcy naukowcy, inżynierowie, wynalazcy i innowatorzy stali się nowymi bogami. Wprowadzali obce technologie do swoich urządzeń, aby zwiększyć ich skuteczność, z małym zwracaniem uwagi na ryzyka. Modyfikowali genom swojego gatunku na coraz większą skalę, tworząc ogromne armie zindywidualizowanych żołnierzy genetycznych, których ludzkość ginęła wśród freakish zmian wprowadzonych na ich ciała i umysły. Wynaleźli maszyny Standard Template Construct – lub STC – które pozwalały ludzkim kolonistom szybko tworzyć wszystko, czego potrzebowali do dominacji na nowych światach z dostępnych zasobów naturalnych.

Rozwinięto wtedy istotne plagi nano, broń energetyczną zdolną do niszczenia światów oraz nieprzebrane szeregi przerażających ludzi z żelaza, które można było uwolnić na tych, którzy odmawiali uległości ich woli – obcych i ludzi w równym stopniu. Stworzono maszyny myślące o ogromnych zdolnościach intelektualnych, które zajmowały się każdą potrzebą kolonialnych światów przekształconych w lśniące utopijne raje.

Właśnie w tym czasie przyspieszyła ewolucja psychiczna człowieka, co stało się przyczyną unicestwienia pierwszego cesarstwa ludzkości. Arcyhistorycy, kronopedanci i inkwizytorowie z Ordo Hereticus przeszukują najmniejsze skrawki informacji z tego okresu i zgodnie zgodzili się co do dwóch rzeczy. Po pierwsze, jest teraz niemożliwe, aby oddzielić fakt od alegorii, a po drugie, pierwsze wzmianki o psykerach pojawiają się pod koniec M22 i są niemal wszechobecne na światach Ludzkości pod koniec M23. Mówi się też, że bezwzględna anarchia ogarnęła światy ludzi wkrótce potem. Upadek był nagły i okropny, fala apokaliptycznej katastrofy, która przetoczyła się przez przestrzeń ludzkości. Straszliwe wojny doprowadziły do zniszczenia całych układów gwiezdnych. Armie mechanicznych żołnierzy przeciwstawiły się swoim twórcom i wymordowały miliardy ludzi. Plaga mutacji szerzyła się dziko, a wszędzie pojawiali się psi-samodzielni.

ERA ROZBRYZGU: M25-M30 Jeśli poprzednia era była czasem dobrobytu i oświecenia, to Era Rozbryzgu była jej ciemnym odbiciem. Historitorzy mają trudności z oddzieleniem faktów od szalonych bredni lub przepowiedni zagłady, ale wydaje się, że okropne wojny toczyły się wzdłuż i wszerz galaktycznej domeny Ludzkości. Wiele światów zostało całkowicie pochłoniętych, podczas gdy nawet te, których populacje przetrwały, były odcięte od siebie przez burze w Warpie, drążące realną przestrzeń. W tym okresie izolacji i trudności wiele kolonii uległo drastycznym i szeroko rozpowszechnionym mutacjom. Niektóre zostały zniszczone przez nie, ponieważ mutacje te były wynikiem nasycenia ich ciał energią Warp i pochłonięcia ich światów. Inne przeszły naturalne procesy adaptacji, przekształcając się w abhumany takie jak Ogryny, Szczurołapy, Szczudłonogi lub Bestie. Wiele wspaniałych postępów zostało utraconych lub popadło w ruinę, w tym większość technologii ST.0. Poddane tysiącom lat izolacji, trudnościom, inwazjom i grozie, liczne światy popadły w barbarzyństwo po-apokaliptyczne. Wśród nich był sam Ziemia.
Legenda mówi, jak matczyne światło wiło się w uścisku niezliczonych wojen. Technobarbarzyńcy toczyli walki z kolektywami genosoldierów przez płonące ruiny kiedyś wielkich arkologii. Kanibalskie dzikusy wyzwalały nieświęte moce na legiony cyborgów-ekstremistów. Wielcy wojownicy, demagodzy i proto-bóstwa powstawały i upadały, każde zagrożenie, że ostatecznie zabiorą ze sobą planetę i jej ludzi do potępienia. A potem, w najciemniejszej godzinie Ludzkości, przyszedł Imperator.

To on w końcu naprawił straszliwe rozdarcie między przemianowaną na Terra a buntowniczą Marsem. To on również poprowadził brutalną kampanię znana jako Wojny Unifikacyjne na czele armii super-żołnierzy znanych jako Wojownicy Grzmotu. Byli to prekursorzy potężnych Legionów Kosmicznych Imperatora, a na ich czele Imperator obalił wszystkich rywali do tronu Terra. Jednak to był dopiero początek jego działań. W końcu Era Zamętu dobiegła końca. Nadzieja została przywrócona. Ale nadzieja zawsze była uzależnieniem i przekleństwem ludzkości…

ERA CIEMNOŚCI: M31 Dążąc do zjednoczenia nie tylko Terrą, ale raczej wszystkimi utraconymi domenami ludzkości, Imperator zgromadził swoją siłę i rozpoczął Wielki Krucjatę. To był największy przedsięwzięcie, jakie ludzkość kiedykolwiek poznała. Tylko taki charyzmatyczny i nieustępliwy przywódca, jak Imperator, mógłby wyobrazić sobie tak dalekosiężny plan. Potężne floty opuściły Terrę, ogromne Legiony Kosmicznych Marines na ich czele i pędząc przed sobą cały opór. W ich ślad pojawili się wszyscy agenci imperialnej zgodności, gotowi narzucić świecką prawdę Imperatora na to, czego nauczono ich, że jest ignorancką i bojaźliwą galaktyką rządów chaosu. Wizją Imperatora było, że Wielka Krucjata odzyska wszystkie utracone światy ludzkości i zjednoczy je pod jego sztandarem. Nie tylko to, ale wszystkie gatunki xenos miały być bezlitośnie usunięte z galaktyki, a cały opór przeciwko roli Imperialnej miał zostać zdławiony. Tylko w ten sposób – twierdził Imperator – można zapobiec ciemnym tragediom przeszłości, aby nie powtórzyły się „ponownie”. Wielka Krucjata przetoczyła się przez gwiazdy przez ponad sto lat, zawsze posuwając się naprzód i przyciągając coraz więcej systemów i światów do rodzącego się Imperium. Jednak ziarna katastrofy zostały zasadzone w samym sercu projektów Imperatora.

Zanim rozpoczął swoje dzieło, stworzył Pierworodnych – bractwo alchemicznie zmodyfikowanych pół-bogów, których materiał genetyczny posłużył do stworzenia osnowy dla Legionów Kosmicznych Marines. Jednakże, zanim zostali oni „urodzeni”, Mroczne Bóstwa odkryły plany Imperatora i podstępnie porwały inkubatory Pierworodnych, wrzucając je w wiry osnowy. Każdy Pierworodny wylądował na innej planecie, rozrzucony daleko i szeroko po prastarych obszarach ludzkości, gdzie dojrzał wśród mieszkańców swojego nowego świata. Kiedy Wielka Krucjata ruszyła poza granice gwiazd, Pierworodni zostali odnalezieni i przyprowadzeni z powrotem do Imperium. Każdy z nich otrzymał dowództwo nad Legionem, którego genetyczny materiał stworzył, i miał prowadzić swoją armię zgodnie z wizją Imperatora.

To ulubiony syn Imperatora, Horus, Warmaster Legionu Wilków z Księżyca, zwrócił się przeciwko niemu jako pierwszy. Nawet w momencie, gdy ludzkość stała na krawędzi zwycięstwa, Horus został uwiedziony przez szepty i kłamstwa Mrocznych Bogów, i w gniewie obrócił się przeciwko imperium swojego ojca. Horus poprowadził ze sobą w potępienie połowę swoich braci Pierworodnych i pogrążył Imperium w największej w historii ludzkości wojnie domowej.

Ten mroczny i straszliwy konflikt toczył się od jednego końca galaktyki do drugiego, stawiając brata przeciwko bratu i Legion Kosmicznych Marines przeciwko Legionowi, aż w końcu rozstrzygnięto go w katastrofalnym oblężeniu Terra. To właśnie podczas tej ostatecznej bitwy Imperator ostatecznie pokonał Horusa i zmusił jego zdrajców do wygnania, ale nie przedtem, gdy Warmaster śmiertelnie zranił swojego ojca.

Tak Imperator został uwięziony na Złotym Tronie, a Imperium zostało podzielone, nigdy już nie odzyskując swojej pierwotnej jedności. Tak zaczynała umierać nadzieja.

POZOSTAŁOŚCI MROCZNEGO WIEKU

Imperium w 41. milenium to królestwo głęboko zabobonne, jego ludzie skrępowani są pętami ignorancji i ślepi na niebezpieczne prawdy. Atawistyczny terror i religijna odraza charakteryzują podejście do innowacji mechanicznych, wynikające z ledwie pamiętanych okropieństw z Mrocznego Wieku Technologii.

Technologia jest tylko słabo zrozumiana przez większość Ludzkości. Bez względu na to, czy są to erudyci, bohaterowie wojskowi, piloci statków kosmicznych czy obdarty chłop, większość ludzi przypisuje działanie technologii kapryśnym maszynom duchowym, które muszą być pobłogosławione odpowiednimi rytuałami aktywacji i zadowolone ofiarowanym olejem uświęconym, świętymi maściami i podobnymi rzeczami. Tylko magowie Adeptus Mechanicus posiadają prawdziwe zbiory wiedzy technologicznej. Przechowują oni wszystko, co zgromadzili w wysokich stosach danych, głęboko w rozległych przemysłowych planetach-fabrykach, znanych jako światy kowalstwa. Jednak nawet ci zamknięci kapłani nie robią żadnej różnicy między technicznymi planami a świętymi pismami, elementem a świętą relikwią. Ich modlitwy są wygłaszane w hałaśliwym kodzie binarnym, naprawy przeprowadzane jako obrzędy kadzidłowe, a konstrukcja ich czczonych maszyn wykonywana jest mechanicznie, a nie przez zrozumienie. Eksperymentowanie i wynalazczość uważane są za herezję.
Doktryny ich Boga Maszyny – Omnissiaha – wyrosły z przerażeń czasów Age of Strife i ostrzegają przed niebezpieczeństwem niekontrolowanej innowacji. Zagubiona w przekazie czasu wiedza pozostaje zagubiona, ponieważ strach przed tech-heretyzmem – lub przynajmniej przed jego odkryciem i wynikającą z tego karą – jest o wiele większy niż strach przed ignorancją. Pomimo tego, Adeptus Mechanicus posiada potężną władzę w Imperium, które zależy od technologii, by przetrwać. Istnieje powód, dla którego kult Omnissiaha jest jedyną oficjalnie tolerowaną religią obok doktryny Imperialnej. Adeptus Mechanicus również nie uważa zdobycia zaginionych technologii za w jakikolwiek sposób równoważne z grzechem wytwarzania nowych urządzeń. Istnieje ironia dawno zagubiona dla Kapłanów Technologii, że polują oni z drapieżnością na nawet najmniejsze fragmenty starożytnych ludzkich artefaktów, z których wiele stanowi przykłady technologii z epoki mroku, tak odrzucanej przez ich własne credo.

Takie relikwie Omnissiah są uważane za święte skarby; armie są gotowe poświęcić się, aby je zdobyć. Najcenniejsze z nich są pozostałości po Standard Template Construct, które przetrwały tysiąclecia. Te niezwykłe STC umożliwiają automatyczną produkcję urządzeń, które Ludzkość może z powodzeniem wykorzystać w swojej wojnie o przetrwanie; wiele z najbardziej rozpowszechnionych broni i silników wojennych Imperium jest wciąż produkowanych w ten sposób.

Imperialny credo potępia nieusankcjonowaną technologię tak samo, jak mutację lub bunt. Wiele alegorycznych przypowieści ostrzega przed okropnościami sztucznej inteligencji; tak zwane „myślące maszyny” są traktowane z przerażeniem i są zakazane nawet wśród Adeptus Mechanicus. Przeciętny obywatel Imperium uważa tech-heretyzm za coś w rodzaju czarostwa i reaguje równie nietolerancyjnie na jedno i drugie. Niektóre światy ludzkie są siedliskami starożytnych miejsc, gdzie czyhają pozostałości po technologii z Ciemnego Wieku, ale są one odrzucane jako przeklęte przez tych, którzy są zmuszeni żyć w ich cieniu. Technologia xenos jest jeszcze bardziej nieufna; nawet najbardziej replikowalne i zmieniające galaktykę innowacje są zwykle odrzucane, jeśli są pochodzenia obcego. Są jednak wyjątki; niebezpieczne archeotech pochodzące z bezprawnych korzeni miast rój lub kopalni trafiają na powierzchnię po wydobyciu przez grupy robocze. Koloniści na skraju świata – którzy podejmują bardziej pragmatyczne podejście do przetrwania niż większość – handlują z sąsiednimi gatunkami xenos i wprowadzają xenotech na rozległe czarne rynki Imperium. Oczywiście, takie niebezpieczne nagrody są poszukiwane przez różne ordos Inkwizycji, podobnie jak ich dostawcy, ponieważ szkody, jakie te odstępne urządzenia mogą wyrządzić w niewłaściwych rękach, nie wyobrażają sobie.

DZIEDZICTWO KŁOPOTÓW

Ludzkość nosi głębokie blizny na swojej zbiorowej psychice z powodu okrucieństw Epoki Kłopotów, które trwały przez prawie sześć tysięcy lat. Człowiek przetrwał jego niszczycielskie skutki tylko w najbardziej rozdrobnionej i desperackiej formie, wyłaniając się ze swoich cieni i wstępując w światło Imperatora jako gatunek znacznie zmieniony.

Upadek społeczeństwa w czasie Epoki Kłopotów przyniósł gwałtowne zakończenie tysiącleci pewności siebie Człowieka. Zniszczyło to poczucie galaktycznego przeznaczenia gatunku. Nigdy wcześniej nie było zagrożenia lub wyzwania, których ludzka pomysłowość nie mogłaby pokonać. Co gorsza, zagrożenia, które zniweczyły Człowieka, pochodziły z jego wnętrza, niezauważone do czasu, gdy było już za późno. Szkody wyrządzone gestaltowi ludzkiej psychiki przez tysiące lat galaktycznej katastrofy były tak głębokie, że stały się instynktem; przeważało nieufność do ciekawości i wynalazczości, wpływów obcych i czarów psychicznych. Człowiek stał się zamknięty umysłowo i gwałtownie konserwatywny, zdeterminowany, aby uniknąć powtórzenia błędów, które doprowadziły do okrucieństw Epoki Kłopotów. Tam, gdzie brakowało wiedzy i zapisów, mity i religia utrzymywały te strachy przy życiu.

To może tłumaczyć dlaczego Wielka Krucjata Imperatora była witana z takim entuzjazmem. Oczywiście wielu watażków i izolacjonistycznych społeczeństw walczyło z jego rządami, ale zjednoczenie Imperatora przyniosło bezpieczeństwo i świecką wygodę, która wypędziła duchy straszące duszę Ludzkości.

ERA CIEMNOŚCI

Heresja Horusa podzieliła Imperium na dwoje, wystawiła brata przeciwko bratu i spowodowała spalenie niezliczonych imperialnych światów. Jednakże, mimo wszystkiego, co działo się w ciągu tamtego strasznego konfliktu, jego następstwa były może jeszcze bardziej katastrofalne i echo jego skutków odciska się w historii aż po 41. tysiąclecie.

Wiele marzeń zgasło, kiedy Imperator został uwięziony w Złotym Tronie. Ludzkość została pozbawiona jego wskazówek. Stracono także mądrość viziera Imperatora, Malcadora Sygylity, który zginął podczas ostatniej bitwy o Terra, a ponad połowa Primarchów zginęła albo zdradziła. Ich ocaleni lojalni bracia znikali jeden po drugim, zacierając się w historii i pozostawiając Ludzkość jeszcze bardziej pozbawioną. To było pozostawione Wysokim Lordom i Kultowi Imperialnemu, aby zrobić, co mogli zamiast Imperatora.
Era Ciemności pozbawiła Imperium jego najmądrzejszych umysłów, ale jeszcze bardziej zniszczyła pewności, które Ludzkość próbowała odbudować. Świecka imperialna prawda została zniszczona. Mroczne paktowanie Horusa i jego obce sojuszniki ujawniły złowrogą osnowę dla wszystkich do zobaczenia. Tylko przez brutalną represję i religijne dogmaty można było zapobiec temu, aby ta wiedza nie zniszczyła duszy Ludzkości. Tak zaczęła się spiralna przymusowa ignorancja, która Ludzkość drogo kosztowała.

Zaufanie także stało się ofiarą Herezji. Kosmiczni Marines byli protektorami Ludzkości, a Primarchowie jej potężnymi obrońcami. Jeśli taki zaufany jak Warmaster Horus mógł się odwrócić, na kim spośród Legionów Astartes można było polegać?

Historycy wskazują na takie sentymenty jako katalizator reform, które rozbiły maszynę wojenną Imperium w ślad za Herezją. To sam Ultramarines Primarch Roboute Guilliman napisał Kodeks Astartes, święty tekst, którego wdrożenie spowodowało podział ogromnych Legionów Kosmicznych Marines na macierzyste Legiony i ich następców, aby nigdy więcej żaden wojownik nie mógł posiąść takiej koncentracji siły bojowej. Imperialna Armia i Flota zostały podzielone na mniejsze części, rozproszone na obszarze całego Imperium i dowodzone przez warstwy oficerów i biurokratów. Ordos Inkwizycji trzymał pieczę nad rządzącymi Ludzkością w cieniu, podczas gdy drakońskie nowe prawa miały zapewnić, że bunt na taką skalę jak Herezja nigdy więcej nie wystąpi.
Po Epoce Ciemności na chwilę pojawiła się nadzieja, choć nadzieja o upartym i izolacyjnym charakterze, bardzo różna od tej inspirowanej Wielkim Kryzysem. Jednak w miarę upływu lat i pojawienia się nowych trudności i zagrożeń, ta nadzieja została zastąpiona nieprzemyślanym autorytarnym dogmatem i prostym dążeniem do przetrwania dla samego przetrwania. Są tacy, którzy mówią, że choć ciało Imperium przetrwało Herezję i wyzdrowiało ze swoich ran, to dusza Ludzkości nigdy tego nie zrobiła.